O AKICIE

O Akicie:

Akita ( 秋田犬 – akita inu) – rasa psów zaliczana do grupy szpiców i psów pierwotnych, została wyhodowana w Japonii, pierwotnie do walk psów, później użytkowana również do polowań. Współcześnie pełni funkcje psa stróżującego oraz towarzysza. Są to największe psy spośród ras japońskich, nie podlegają próbom pracy. W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy 5 – Szpice i psy w typie pierwotnym, w sekcji 5 – Szpice azjatyckie i rasy pokrewne.

Nazwa rasy pochodzi od prefektury Akita mieszczącej się na wyspie Honshu w północnej części Japonii. Akita to rasa myśliwskich szpiców japońskich, przeznaczona pierwotnie do walk psów i do polowania na grubą zwierzynę – dzika, jelenia i czarnego niedźwiedzia oraz do ciągnięcia ciężkich ładunków. Przodkowie tej rasy przybyli do Japonii z pierwszą falą imigrantów oraz z kolejnymi osadnikami – poczynając od około 15 000 lat p.n.e. po 300 lat p.n.e.. Były to m.in. zwierzęta w typie psa torfowego pochodzącego z kontynentu, a rozpowszechnionego w neolicie. Za bezpośredniego praprzodka japońskich szpiców uznaje się nieistniejącego dzisiaj Nippona inu, który był znacznie mniejszy w porównaniu do współczesnego Akita inu.

Akity istniały na Wyspach Japońskich 5000 lat temu i towarzyszyły samurajom. Zajmują stałe miejsce w japońskiej mitologii. W japońskiej literaturze Akita jest rasą starą i rodzimą, z posiadaniem której wiązały się określone wierzenia. Psy te cieszyły się wielkim poważaniem i stanowiły dużą wartość.
W 1927 utworzono Fundacje na rzecz ochrony Akit, a w 1931 r. dziewięć psów rasy Akita inu mianowano Monumentami Przyrody. Dopiero powstanie silnego ruchu na rzecz zachowania kulturowej tradycji Japonii przyniosło renesans rasy. Japońskie Ministerstwo Wychowania w 1931 roku uznało Akitę inu za „dziedzictwo kulturowe” i przyznało dotacje rządowe dla hodowli tych psów. Japoński wzorzec rasy pochodzi z  1938 roku. Postanowiono, by w hodowli unikać psów szczególnie masywnych, których wygląd sugerował domieszkę krwi molosów, wprowadzoną na przełomie wieków dla uzyskania psów najlepiej nadających się do walk.
Stulecia, obfitujące w wojny, braki pożywienia, a później i II wojna światowa drastycznie przetrzebiły pogłowie tej rasy, albowiem skóry z akit były wykorzystywane do szycia uniformów, co spowodowało, iż po zakończeniu działań wojennych pozostał zaledwie około dwudziestu akit czystej krwi.

Do Polski pierwszą akitę sprowadzono w 1990 roku z Norwegii. Była to szara suka Manatsu-Rei, która nie pozostawiła po sobie potomstwa. Pierwsza akita  o czystym japońskim typie, czerwonej umaszczeniu, sprowadzono do Polski w 1993 roku z Holandii.